688 / Marzenia i rzeczywistość

Dzisiaj minęły dokładnie 2 lata, odkąd przybyłam do tego miasta. W sumie mieszkam w Niemczech już 3 lata, wcześniej mieszkałam gdzie indziej. Potem na rok wróciłam do Polski i po studiach znowu do Niemiec.

Nie chciałam wyjeżdżać po studiach. Wiecie, jak wyobrażałam sobie moje życie? Myślałam, że po studiach będę mieszkać z rodzicami i że znajdę pracę jako nauczycielka w jakiejś wiejskiej szkole i że do pracy będę codziennie dojeżdżać autobusem. Myślałam, że spotkam jakiegoś pocziwego faceta, najlepiej z gospodarstwem rolnym i że będę z nim mieszkać na wsi. Zawsze chciałam wrócić na wieś, bo tam spędziłam pierwsze lata mojego życia. Do tej pory jeżdżę na kilka dni do dziadka, kiedy jestem w Polsce. Kiedy tylko mogę, to zostaję tam najdłużej, jak tylko się da. Wracając do moich planów - myślałam, że przed pójściem do mojej pracy w wiejskiej szkole będę wstawać wcześniej, żeby nakarmić kury i kaczki, a po pracy będę wyprowadzać krowy na pastwisko, zaś w niedzielę chodzić do wiejskiego kościoła na mszę. Wiem, że życie na wsi nie jest proste, ale wieś mnie ciągnie bardziej niż miasto. Myślałam, że z czasem będę mieć dziecko, a kiedy odchowam, to wrócę do pracy w szkole, nadal rano karmiąc kury i kaczki, a popołudniu pasąc krowy. Chciałam takiego życia, dla mnie szklanka jest zawsze do połowy pełna, nie potrzebuję dużo. Mam jeszcze nadzieję, że moje proste marzenia się spełnią. Chciałam tak niewiele, a i tak tego nie dostałam...

Wszystko ułożyło się inaczej. Mimo kwalifikacji znalezienie pracy po studiach okazało się niemożliwe. Musiałam wyjechać, bo nie wyobrażałam sobie siedzenia na głowie rodzicom. Nie żałuję, że spędziłam tyle czasu w Niemczech, ale nigdy nie spodziewałabym się, że tak będzie. Ja jestem z natury domatorką, a tu żyję całkiem sama. Radzę sobie całkiem sama i nie żałuję. Może moje marzenia się jeszcze spełnią. Teraz jest w każdym razie ok. Może niedługo znajdę nową pracę. Tak naprawdę nie mam w tej chwili na co narzekać.

Miałam dzisiaj zajęty dzień, jak zawsze, a i tak nie wyrobiłam się ze wszystkim. Jutro będzie gorzej. Tutaj nie ma jutro oczywiście żadnego święta. Rano muszę pójść do urzędu pracy, a popołudniu mam oficjalne spotkanie w sąsiednim mieście. Jadę tam pociągiem, tylko problem jest ten, że to spotkanie jest w centrum miasta, a dworzec jest na obrzeżach. Jak dotrę z dworca do centrum? Tego na razie nie wiem. Najlepsze jest, że gość, z którym mam się spotkać, napisał mi w mailu: "Na pewno znajdzie pani miejsce parkingowe". Ja sobie pomyślałam: Człowieku, ja nie mam pojęcia, ile jest tego czegoś na dole w samochodzie. Nie wiem, co to jest pod nogami kierowcy - pedały, hamulce czy jeszcze coś innego. Chyba 4 albo 5? Nie wiem, gdzie są biegi w samochodzie, ile ich jest, ani do czego służą. Nie pamiętam, kiedy ostatnio siedziałam w samochodzie na miejscu pasażera. Prawa jazdy raczej już nigdy nie zrobię. No cóż, jakoś będę musiała sobie jutro poradzić. Tak jak Wam kiedyś wspominałam, tutaj każdy ma samochód, bo autobusy rzadko jeżdżą i mam szczęście, że do tego miasta w ogóle jest pociąg ode mnie. Jadę oczywiście 3 godziny wcześniej, chociaż jest oddalone tylko o 20 km (mam jedną przesiadkę). Poza tym muszę dotrzeć od dworca do centrum. Zejdzie mi ponad pół dnia. Autem to by było 1,5 godziny.

Byłam dzisiaj w supermarkecie, potem pisałam artykuł na moją stronę germanistyczą. Popołudniu przyjechali do mnie przyjaciele, bo ich syn dostał dzisiaj w szkole stos papierów i pomogłam im to wszystko zrozumieć i wypełnić. Wieczorem znowu robota i tak dzień zleciał. Wieczorem rozmawiałam też na Skypie z ciocią i z moją chrześnicą. Biedactwo znowu pytało, kiedy przyjadę. Zawsze mnie pyta, bo nie może się już doczekać. Ucieszyła się z prezentów, a ja jeszcze raz cieszyłam się, że w tamtym tygodniu wysłałam tę paczkę rodzinie. Każdy miał jakąś niespodziankę.

Bilans: 
10:45 - kawa z mlekiem - 30
2 brzoskwinie ufo - 88
14:00 - bułka pełnoziarnista - 180
jogurt 250g - 160
17:00 - 2 kromki chrupkiego - 54
4 plasterki salami - 28
kawa z mlekiem - 30
19:00 - mus dla niemowlaków 190g - 118

Razem: 688 kcal.

Dzisiaj zjadłam więcej. Na diecie raz na kilka tygodni pozwalam sobie na bułkę pełnoziarnistą. Dzisiaj ta bułka tak bardzo mi smakowała, że nie potrafię tego opisać. Już zapomniałam smaku.

Koło 21 jak zwykle poszłam biegać. Biegałam przez 45 minut.

Jeszcze moje dzisiejsze zakupy:

- mleko 0,3%
- wafle ryżowe, gdzie jeden ma 26 kcal
- 2 opakowania chrupkiego, gdzie jedna kromka ma 21 kcal
- bułka pełnoziarnista
- brzoskwinia
- jabłka
- pomidory
- 3 słoiczki musu dla niemowlaków, różne smaki
- chude salami, gdzie jeden plasterek ma 7 kcal
- jajka
- jogurt 250g, który ma 160 kcal

Teraz słucham sobie płyty z największymi przebojami The Beatles. Let it be, let it be, let it be...