Don't keep calm, just kill everyone

Co do moich zdjęć w tych jasnych spodniach, to zapewne macie rację. Ja mam ten problem, że nie potrafię dobrać ubrań stosownie do figury. To tak, jak nie potrafię ubrać się stosownie do pogody. Zawsze miałam z tym problemy. To możliwe, że spodnie ze wczorajszych zdjęć mnie poszerzają. Mam takie bardziej obcisłe spodnie, ale nawet nie odważę się ich założyć. Może za parę dni się odważę. Muszę to przemyśleć i mentalnie się na to przygotować. Wydaje mi się po prostu, że jestem strasznie gruba i że nie powinnam chodzić w obcisłych spodniach.

Rzeczywiście tak teraz jest, że większość ubrań na mnie wisi, może dlatego wydaję się grubsza, ale nie stać mnie na wymianę całej szafy. Teraz w każdym razie powinnam mieć jakieś pieniądze na jakieś nowe ubrania, to może uda mi się kupić coś bardziej dopasowanego do figury. Co do kolorów, to nawet jak przymierzę coś kolorowego, to i tak kupię czarne albo granatowe. Na stronie internetowej Orsaya znalazłam fajne ciuszki, to może sobie zamówię.  Ale na pewno granatowe, a spódnicę szarą. Dzisiaj do szkoły poszłam w czarnym ubraniu. Tak w ogóle to ludzie dosyć często pytają mnie, czy noszę żałobę albo wprost: kto mi umarł? Nieraz mi się to zdarzyło. Hm, chyba rodzina słusznie przezywała mnie "zakonnicą".

Właśnie dzisiaj rano poszłam do szkoły dopiąć wszystko na ostatni guzik. Zaczynam w poniedziałek moją pracę za darmo. Poszłam też porozmawiać z jednym nauczycielem. W tym roku szkolnym zaczął pełnić ważną funkcję w szkole i ma teraz własny gabinet. Głupio mi było, że w poniedziałek on się do mnie uśmiechnął, a ja go olałam. Zawsze był dla mnie bardzo miły, zawsze mnie zagadywał, to stwierdziłam, że do niego pójdę. Rozmawiałam z nim prawie godzinę i było bardzo miło. Zwierzyłam mu się z wielu rzeczy. Dobrze, że to zrobiłam, bo on nigdy nie był moim hejterem. Wręcz przeciwnie. Znam też jego żonę i dzieci. Bardzo mili ludzie.

Potem widziałam też mojego sąsiada, jak wychodził z pokoju nauczycielskiego. Do innych się odzywa, a mnie znowu olewa. Do jednej nauczycielki ostentacyjnie się przy mnie śmiał, a do mnie nawet cześć nie powiedział. Nie to nie. Jest moim sąsiadem, a dzisiaj widziałam go po raz pierwszy od dwóch miesięcy. Wiem, że nade mną mieszka, słyszę jego kroki i jego głos, jak gada na skypie, ale ostatnio widziałam go w czerwcu jeszcze w szkole. No cóż, nie musi pukać do moich drzwi ani pytać, co u mnie słychać, ani interesować się, czy żyję. Nie zainteresował się niczym, nawet kiedy w zeszłym tygodniu dowiedział się, że już nie pracuję w szkole, a musiał się dowiedzieć. W końcu nie musi się do mnie odzywać. Pewnie wolałby mieć sąsiadkę chętną do romansu z nim, tzn. do wiadomych celów, a nie normalnego romansu. Mimo wszystko za jedno go zawsze doceniałam: on przyznaje się do tego, że chodzi mu tylko o jedno i nie okłamuje kobiet. Większość facetów robi dokładnie odwrotnie, a on przynajmniej nie ukrywa swoich intencji. To trzeba mu oddać. Ja mu kiedyś powiedziałam, że to nie w moim stylu. Potem jeszcze próbował, ale zrozumiał, że takie numery nie ze mną. Ciekawe, jak było z poprzednimi sąsiadkami, bo wiem, że inne dziewczyny tu wcześniej mieszkały. Na pewno wszystkie tak jak ja były od niego sporo młodsze, to wiem. No cóż, ja przynajmniej przeczę negatywnemu stereotypowi Polek. Za to biegam do kościoła i potwierdzam stereotyp Polaka-katolika. Lepsze to. No cóż, u mnie zawsze jest ekstremalnie. Albo jeden biegun, albo drugi.

Kiedy już wychodziłam ze szkoły, to zaczepiła mnie jedna nauczycielka. Chciałam uciec, ale nie udało się. Odwróciłam się, bo stwierdziłam, że ona też zawsze była dla mnie miła. Była przekonana, że pracuję w szkole i była strasznie zaskoczona, kiedy jej powiedziałam, że nie. Powiedziała, że nie miała o niczym pojęcia. Pytała, co u mnie słychać, to opowiedziałam. Zamierzam rozmawiać z tymi, których lubię i którzy byli dla mnie mili. Każdy robi zbolałą minę, jak mówię, że na wakacjach nie mogłam pojechać do Polski, ale wiem, że nie mają nic złego na myśli i że nie życzą mi źle. Oczywiście moi hejterzy tak, ale ich niezmiennie olewam.

Poszłam dzisiaj też do jednej z moich byłych klas. Już się ucieszyli na mój widok, bo myśleli, że jednak ich uczę, ale ja chciałam im tylko opowiedzieć o jednym projekcie i powiedzieć, kiedy biblioteka będzie otwarta :)

Wróciłam do mieszkania, szybko posprzątałam, a popołudniu byłam u znajomych, wróciłam koło 18 i zaraz przyszli do mnie inni znajomi. Na nic nie miałam dzisiaj czasu, a od następnego tygodnia zacznie się znowu ostra jazda bez trzymanki. Tak musi u mnie być. Kurde, będzie w szkole niezła zabawa! Nie mogę się doczekać. Będzie na pewno tyle śmiesznych sytuacji. Będę jakoś tam manewrować i udawać, że coś znaczę, chociaż nic tam nie znaczę. Ale będzie zabawa!!!

Weekend też mam zawalony, także spoko. Nie będzie czasu na myślenie o jedzeniu. Mam nadzieję, że ten zastój wagi w końcu minie i że znowu zacznie spadać. Nienawidzę, kiedy waga stoi w miejscu, ale zawsze na diecie tak mam. Muszę to przeczekać i być cierpliwa. Trzeba było wczoraj nie jeść tych pralin czekoladowych...

Dzisiaj chyba ok. 650 kcal - żadnej czekolady. Od jutra znowu dokładne bilanse.