NIGDY

Dzisiaj to mam już dość wszystkiego. W sobotę umarł dobry przyjaciel mojej mamy, mój tata też go znał. Robił coś koło domu i prąd go poraził. Moja mama jest załamana. Ten jej przyjaciel był bardzo dobrym człowiekiem, miał 48 lat. O zmarłych nie mówi się źle i czasami jest tak, że jak ktoś umiera, to ludzie mówią o nim dobre rzeczy, chociaż dobry nie był. W tym przypadku jest jednak inaczej, bo on naprawdę miał serce na dłoni, wszyscy go uwielbiali. Pozostawił żonę i szóstkę dzieci. Bardzo zasmucają mnie takie wydarzenia. Nie znasz dnia ani godziny...

Dzisiaj pojechałam do rodziny na wieś. Rano jeszcze miałam francuski, a potem brat mnie zawiózł. Posprzątałam tam trochę i zajmowałam się moją chrześnicą, która ma 7,5 roku. Poszłyśmy do lasu na grzyby. Przypomniało mi się dzieciństwo, kiedy chodziłam po tych lasach z siostrą. Poszłyśmy aż za las, bo chciałam zobaczyć pola mojego dziadka, na które chodziłam z babcią, zanim umarła. Poza tym chciałam też zobaczyć miejsce, w którym umarła moja babcia. Zginęła bardzo tragicznie właśnie na tym polu, kiedy spadło na nią ścinane drzewo... Minęło już 14 lat, ale do dzisiaj się z tym nie pogodziłam. Życie jest tak cholernie niesprawiedliwe... Moja babcia teraz dalej by żyła. Była 11 lat młodsza od mojego dziadka, a on nadal żyje i ma się dobrze.

Ja i moja chrześnica w lesie dostałyśmy głupawki, uśmiałyśmy się. Potem szukałyśmy grzybów. Ona znalazła aż 8, a ja ani jednego :) Chodziłyśmy w sumie 2 godziny, potem robiłam z nią zadania domowe, zrobiłam jedzenie i oglądałyśmy "Króla lwa".

Popołudniu wrócił kuzyn, kuzynka była jeszcze w pracy. Ciocia i dziadek też byli. Muszę tu zaznaczyć, że to jest bardzo bliska rodzina, bo ciocia to jedyna siostra mojej mamy. Ona jest dla mnie jak druga mama, a ich dom to mój drugi dom. Jeżdżę tam, kiedy tylko mogę. Wieczorem oczywiście był problem, bo jej mąż jak zawsze się upił i szukał problemu. On kiedyś wykończy nas wszystkich. Moi rodzice siedzą w tym po uszy. Zawsze wszyscy jesteśmy w gotowości, żeby natychmiast pomóc. Ja też trzymam rękę na pulsie, chociaż mieszkam w Niemczech. Czasami jest tak, że moja ciocia dzwoni, bo znowu jest awantura, to moja mama zostawia wszystko i natychmiast jedzie. Moja mama jest tam zresztą prawie codziennie, na wszelki wypadek. Mąż mojej cioci to po prostu drań. Ma wszystko gdzieś, swoje dzieci też. Tylko picie i szukanie problemu go interesuje. Ciocia odebrała mu kartę do bankomatu, bo inaczej od razu wydałby całą pensję. Raz już było tak, że wydał całą pensję w 3 dni i w ogóle nie myślał o tym, że trzeba zapłacić rachunki i kupić jedzenie. Brał pożyczki, których potem nie spłacał i które moja ciocia musiała spłacać. Dlatego niedawno załatwiła sobie rozdzielność majątkową. Ona i tak haruje, a nie pracuje, żeby związać koniec z końcem. Raz rozwalił młotkiem jej auto, chociaż wiedział, że codziennie go potrzebuje, żeby wozić dziecko do szkoły. Było wiele okropnych sytuacji, których już nie będę tu opisywać. Mój kuzyn ma już 18 lat, jest postawnym facetem i interweniuje. Dzisiaj np. wyrzucił ojca z domu, kiedy ten zaczął się awanturować.

Muszę tu napisać, że nie zawsze tak było. On tak się zmienił dopiero jakieś 15 lat po ślubie. Pamiętam go jako fantastycznego męża i ojca. Wcześniej było idealnie. NIC nie wskazywało na to, że tak będzie. Teraz on ma wyrok w zawieszeniu, policja go kontroluje. Ja mam nadzieję, że w końcu pójdzie do więzienia. Szczerze mówiąc, to modlę się o to. On nie bije żony ani dzieci, ale tak wszystkich dręczy, że po prostu nie ma normalnego życia. Teraz moja ciocia pracuje, więc sobie poradzi. Może Was interesuje, dlaczego się nie rozwiedzie? Ona już dużo zrobiła i mam nadzieję, że dojdzie do rozwodu. Jednak nawet wtedy wymeldowanie z domu nie jest proste... Moja mama już pytała prawnika.

Dlatego właśnie NIGDY nie wyjdę za mąż. Nigdy nie wiadomo, jak będzie. Dlatego wolę być sama. Przysięgłam to sobie kilka lat temu. Kiedy miałam 22 lata, to złożyłam przysięgę. Od tamtej pory żadna głupia randka nawet nie przeszła mi przez myśl, a od tamtego czasu minęły ponad 4 lata. Żyję w całkowitym celibacie. Mężczyźni niech będą dla innych kobiet. Podobno kobiet jest więcej niż mężczyzn, więc tak naprawdę wyświadczam innym przysługę. Będę zawsze sama. Mogłam wejść w jakieś relacje z facetami, bo miałam okazje, ale zawsze natychmiast ucinałam wszelkie rozmowy. Kiedy tylko wydaje mi się, że komuś się podobam, to natychmiast zrywam kontakt. Bez żadnych wyjaśnień. Od razu przechodzę nad tym do porządku dziennego i NIGDY nie rozmyślam. Tak jest bezpieczniej. Dlatego właśnie nigdy się nie zakocham. Zanim bym się zakochała, to kontakt już będzie zerwany. Miłość od pierwszego wejrzenia dla mnie nie istnieje. Ludzie, którzy w to wierzą, to debile. Taka jest prawda. Jak można kogoś zobaczyć i się zakochać??? Współczuję takim ludziom! W ten sposób usprawiedliwiają swoją naiwność. Lepiej powiedzieć: "Zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia" niż "Jestem idiotką". To równoznaczne.

Nigdy nawet na chwilę nie zmieniłam zdania. A jeśli kiedyś zapragnę mieć dzieci? Mam moją chrześnicę, to nie muszę mieć własnych. A poza tym spójrzmy prawdzie w oczy: przez moją dietę zaszły pewne zmiany w moim organizmie i raczej nigdy nie zajdę w ciążę. Nie przeszkadza mi to, bo od niepamiętnych czasów jestem zwolenniczką adopcji. Nigdy nie chciałam mieć własnych dzieci, nawet kiedy jeszcze chciałam wyjść za mąż. Dziecko kobieta może adoptować sama, nie musi mieć męża.

To nie jest żadne poświęcenie. Wręcz przeciwnie. Ja wiem, że się ratuję. Ok, nie każdy facet jest zły, ale nigdy nie ma gwarancji. Ja nie jestem ryzykantką - w żadnej dziedzinie życia. Powiem tylko tyle: jestem wdzięczna Bogu, że mój tata jest wspaniały. Mam kochanych rodziców i dałabym się za nich pokroić. Mój tata to na szczęście pozytywny wyjątek wśród facetów.

Tak wybrałam i tak będzie. Zawsze dotrzymuję słowa, kiedy złożyłam przysięgę. To tak jak ze słodyczami: nadal ich nie jem, chociaż są wokół mnie. Np. dzisiaj u cioci był makowiec. Nawet nie pomyślałam, żeby zjeść kawałek. Złożyłam przysięgę, więc nie ma opcji, żebym ją złamała.

W te dni obżeram się na potęgę gruszkami, które rosną w ogrodzie moich rodziców. Poza tym z niczym nie przesadzam.

Kiepskie są te dni, ale chciałabym dłużej zostać w Polsce, żeby pomóc. Niestety nie mogę, bo w poniedziałek zaczynają się lekcje po feriach i muszę być w Niemczech. Charytatywna praca czeka... Poza tym niestety mocno się przeziębiłam. Mam nadzieję, że wyzdrowieję do piątku, bo inaczej nie wiem, jak wytrzymam jazdę autobusem...

Przepraszam Was za długość tego postu... Jutro nadrobię zaległości u Was. Teraz poczytam chwilę moją książkę pt. "Nigdy nie wyjdę za mąż", posłucham przy tym feministycznych piosenek, a potem idę spać, bo jutro muszę wstać wcześnie. 

Czy widzicie, jaka ona jest chuda? Będę taka. Po powrocie do Niemiec rozpocznę ostatni etap diety, bardzo surowy. Tak postanowiłam i tak będzie bez względu na wszystko. To kwestia złożenia odpowiedniej przysięgi, której nie będzie można złamać. Muszę zachować odpowiednią procedurę i wtedy się nie złamię ani na moment.