Ostatnie dni

Przepraszam Was, że znowu nie pisałam przez kilka dni, ale czasami zwyczajnie nie znajduję czasu. Nie pracuję, ale cały czas coś robię. Tak jednak jest lepiej, bo mam zajęcie.

Niedziela: tak jak zapowiadałam, spotkałam się z moimi przyjaciółmi Anglikami. Najpierw byliśmy u nich w domu, potem poszliśmy na miasto, bo była procesja z okazji dnia św. Marcina. Wiecie: rycerz na koniu, dzieci z lampionami. W Polsce też to się świętuje w niektórych regionach. Niby byłam dobrze ubrana, ale i tak strasznie zmarzłam i trudno było mi wytrzymać. Jestem strasznym zimorodkiem, od najmłodszych lat ciągle było mi zimno. Potem pojechaliśmy do moich przyjaciół do domu i jednak tam jedliśmy kolację, a nie w żadnej restauracji. Dlatego moje plany zamówienia sałatki poszły się grzać. Na kolację była pizza, a na deser crumble z owocami. Starałam się zjeść jak najmniej. Ponieważ sama nie przyrządzałam tego jedzenia, to trudno jest mi oszacować kalorie, ale domyślam się, że mogło być około 1500. Do domu wróciłam późno.

Wczoraj: dzień jak co dzień. Byłam w szkole na dyżurze, potem poszłam na chwilę do znajomych. Miałam wczoraj mały napad mandarynkowy. Zjadłam prawie 800 kcal (ale nie z samych mandarynek oczywiście).

Dzisiaj: byłam w szkole na dyżurze w bibliotece, potem pobiegłam na pocztę wysłać podanie o pracę (chociaż nie wiem po co). Potem u Anglików na lekcję z chłopcem, który popołudniami jest pod ich opieką (to długa historia). Później w supermarkecie, wieczorem lekcje i tak dzień minął.

W czwartek idę do neurologa. Od 2004 roku cierpię na poważną chorobę neurologiczną, ostatnio zaniedbałam leczenie i teraz chcę do tego wrócić. Nie chcę pisać nazwy choroby, bo nie lubię jej nawet wypowiadać, ale mam jednak nadzieję, że należę do kilku procent chorych, u których choroba ma łagodny przebieg i którzy nie lądują na wózku inwalidzkim. Kiedy ostatnio byłam w Polsce, to skserowałam moją historię choroby ze szpitala, żeby przetłumaczyć dla niemieckiego neurologa. Zaczęłam tłumaczyć dopiero wczoraj i to jest masakra. Nie chodzi już nawet o skomplikowany język medyczny, ale o to, że ta historia choroby jest kompletnie nieczytelna. Leczyłam się w Polsce u dwóch neurologów i obaj pisali tak nieczytelnie, że po prostu za nic nie mogę tego rozszyfrować. Odczytać wyniki badań? Nierealne! Odczytać nazwy leków, które brałam? Niemożliwe! Dlatego dla niemieckiego neurologa przygotuję tylko ogólne tłumaczenie, bo o szczegółach nie ma mowy. Pokażę mu wyniki badań - te, które są drukowane. Medyczne symbole są chyba międzynarodowe, to będzie wiedział, o co chodzi. Nigdy nie rozumiałam, dlaczego lekarze piszą tak nieczytelnie. Raz dostałam receptę, z którą poszłam do kilku aptek, a w żadnej farmaceuci nie mogli odczytać, jaki lek dostałam. Musiałam pójść wtedy do tego lekarza jeszcze raz...

Jutro jadę do innego miasta na szkolenie. Muszę wstać o 6 rano i wrócę wieczorem. Zabieram 2 mandarynki, 2 kromki chleba białkowego, mus dla niemowląt no i termos z herbatą, bo rano będzie zimno jak cholera. Nie zabieram karty do bankomatu ani karty kredytowej, bo w pobliżu jest tam centrum handlowe, a lepiej, żebym wydawała jak najmniej pieniędzy. Lepiej nie mieć pokus. Za chwilę muszę jeszcze przepisać słówka z francuskiego, żeby uczyć się w pociągu.

Dobra, koniec nudów. Wstawiam Wam zdjęcie dzisiejszych zakupów:

- herbata malinowa (fajną ma nazwę - "gorąca miłość", he he)
- jajka
- mleko
- mrożona mieszanka owoców
- mandarynki
- musy dla niemowląt
- jogurty naturalne
- baton proteinowy

Teraz pora na dzisiejszy bilans:
9:30 - mus dla niemowląt brzoskwinia/marakuja 190 g - 109
2 mandarynki - 54
10:30 - kawa z mlekiem - 20
12:30 - 250 g odtłuszczonego twarogu śliwkowego - 220
14:30 - kawa z mlekiem - 20
małe ciastko - 50
18:00 - 2 małe kromki chleba białkowego - 100
jajko - 78

Razem: 651 kcal. 

Kilka zdjęć z ostatnich dni:

Co za figura!