Co się okazało w pierwszy dzień świąt?

Dzisiejszy dzień spędziłam w domu, oglądając serial "Gotowe na wszystko". Uwielbiam go, wczoraj i dzisiaj obejrzałam całą drugą serię, czyli 24 odcinki. Tak mnie wciągnęło, że nieraz siedzę do 3 w nocy i oglądam. No cóż, czasami trzeba się odstresować. Oglądam po angielsku, to przy okazji ćwiczę język. Zaraz zaczynam trzecią serię.

Pod względem jedzenia dzisiaj nie zawaliłam totalnie i teraz nawet jestem głodna. Zjadłam barszcz na śniadanie, ziemniaki z mięsem na obiad, potem trochę ciasta. Po 18 już nic nie zjadłam, także nie jest źle. Miałam straszną ochotę na więcej ciasta i na czekoladę, ale walczyłam i wygrałam tę walkę.

Niestety czuję jednak, że przytyłam. Teraz zaczynam to widzieć. Nic dziwnego, skoro wcześniej głodowałam, a teraz jem zdecydowanie więcej. Wtedy błyskawicznie się tyje. Nowy rok zacznę z czystym kontem i z wagą pewnie jakieś 55-56 kg. Nowy rok, nowe cele. Zważę się zaraz po powrocie do Niemiec. Już się boję, ale będę silna. Ja nigdy się nie poddaję.

Edytowałam swój wzrost. Mam jednak 160 cm, a nie 165. Odkryłam to w ostatnich dniach. W dowodzie osobistym mam wpisane 165 cm, ale nigdy nie byłam tego pewna. Pamiętam, że kiedy wiele lat temu wypełniałam wniosek do dowodu osobistego, to nie miałam pojęcia, ile mam wzrostu. Zapytałam kogoś, kto był wtedy obok mnie (chyba moją ciocię) i powiedziała: "masz chyba koło 165 cm". Więc tak wpisałam, ale nie miałam pojęcia. Teraz jest to dla mnie bardzo ważne i zapytałam rodziców, ile mogę mieć. Powiedzieli, że na pewno nie mam więcej niż 160 cm. Poza tym zobaczyłam, że moja siostra ma wpisane w dowodzie 170 cm, a jest na pewno te 10 cm wyższa ode mnie. Zawsze byłam krasnoludkiem, niestety. Dobrze przynajmniej, że się o to zatroszczyłam i teraz jestem już pewna, ile dokładnie mierzę.

Dzisiaj chłopak mojej kuzynki się jej oświadczył. Chodzili ze sobą już jakieś 5 lat, ale i tak był w rodzinie element zaskoczenia. Ta kuzynka jest dla mnie jak siostra, więc będę musiała pójść na jej ślub. Będzie on pewnie w 2014 roku, bo w przyszłym roku moja siostra wychodzi za mąż i nie zrobimy dwóch wesel w jednym roku. Akurat moja rodzina i rodzina siostry mojej mamy są tak blisko, że jak moja kuzynka wychodzi za mąż, to tak jakby moja siostra. Przy weselach więc wszyscy będą bardzo zaangażowani.

I no właśnie: znowu zaczęłam się dzisiaj zastanawiać. Bo wczoraj okazało się, że inna moja kuzynka też wychodzi za mąż (ale dalsza kuzynka, więc nie pokażę się na jej ślubie). Okazuje się więc, że ja jestem jedyną w rodzinie, która jeszcze nie wyszła za mąż albo tego nie planuje. Boże, ale wszyscy będą komentować! Dlatego nie chce mi się chodzić na te wszystkie wesela. W przyszłym roku na pewno muszę jednak pójść na dwa: na początku lipca na ślub mojej sąsiadki, pod koniec lipca mojej siostry. Idę oczywiście sama, więc pewnie się nasłucham komentarzy. Nie dbam jednak o to i każdego szybko i łatwo spławię. Niech mówią, co chcą. Ja wybrałam samotność i będę sama. Na ślubie mojej kuzynki w 2014 roku na pewno też. Poza tym do cholery ja nawet nie wiem, co się robi na tych weselach. Ostatnio byłam na weselu w 2007 roku i zmyłam się tak szybko, jak tylko mogłam. Już o 22 mnie tam nie było.

Ale martwię się czymś zupełnie innym: żebym tylko na te śluby była bardzo chuda!!! Dlatego już od początku stycznia zaczynam znowu intensywne odchudzanie, bo do początku lipca jest przecież tak mało czasu!!! Muszę wtedy wyglądać najchudziej, jak to tylko możliwe. Na pewno nie pozwolę sobie ważyć więcej niż 50 kg, to już absolutnie górna granica. Tylko mój wygląd mnie interesuje. Niech inni mówią mi, co chcą. Niech komentują, że jestem starsza od mojej siostry, sąsiadki i kuzynki, ale jestem nadal sama. Niech się mnie pytają, kiedy w końcu sobie kogoś znajdę. Niech wtrącają złośliwe komentarze. Nie pozwolę im powiedzieć tylko jednego: że jestem od nich grubsza. Nigdy. Przysięgam, że to ostatnie słowa, jakie wtedy usłyszę.

Tematy na kolejne posty:
- rozliczenie z postanowień na 2012 rok
- Polacy w Niemczech
- postanowienia na 2013 rok
- co w sobie lubię, a czego nie lubię
- czego się nauczyłam i co zrozumiałam z perspektywy lat 

Nie no, jeszcze jedna refleksja, nie mogę się powstrzymać: dlaczego wszyscy biorą te śluby w takim młodym wieku? Ludzie, ogarnijcie się! Przeżyjcie coś, zamiast utknąć z dzieciakami w domu i popaść w rutynę. Poznają się i już po roku albo dwóch latach ślub, po roku małżeństwa pojawia się dziecko. WTF? Ja nie wiem, co to jest miłość i nigdy nie byłam nawet zakochana. Moja siostra mi wczoraj powiedziała, że kiedy spotkam kogoś odpowiedniego, to zaraz zmienię zdanie i sama będę chciała wyjść za mąż i prowadzić takie życie. Ok, problem jest tylko taki, że ja wiem, że nikt nigdy nie zechce mi się oświadczyć albo nawet mnie poderwać. Już ja zadbam o to, żeby nie miał odwagi nawet do mnie podejść :) Do tej pory udaje się to wspaniale. Dystans i pewność siebie zapewniają sukces. Poderwać mnie mógłby tylko silny facet z jajami. Niestety, ja mam więcej jaj niż 99% facetów. W przenośnym sensie oczywiście :)