Wigilia świąt

Czas w domu spędzam bardzo miło. Wczoraj i dzisiaj spędzałam go z moją chrześnicą, uczyłam się francuskiego, pomagałam w domu.

Dzisiaj moja siostra sprzątała dom, a ja pomagałam mamie w kuchni. No i wiadomo - cały czas coś podjadałam. Eh, trudno. Kolacja wigilijna była w tym roku wyjątkowo u nas, a nie u dziadka na wsi, bo moja mama musiała pójść na nocną zmianę do pracy. Przyjechali do nas ciocia, wujek, kuzyni no i dziadek. Potem wzięli moją chrześnicę do domu. Jedzenie było pyszne, naprawdę nikt nie gotuje lepiej niż moja mama. Mieliśmy zupę grzybową, pierogi z kapustą, ziemniaki, rybę, grzyby. Wszyscy się najedli, ale chyba nikt się nie przejadł. Zjadłam dzisiaj trochę ciasta, oczywiście. No trudno, zaraz po powrocie do Niemiec wrócę do surowej diety. Nie mogę się doczekać. Zastanawiam się tylko, jak to będzie, kiedy wrócę do rodziców na dłużej. Będę musiała wtedy znaleźć w sobie siłę, nie będę mieć wyjścia. Kiedy jestem w Polsce, to jem zdecydowanie więcej, chociaż tak naprawdę nie muszę. Moi rodzice nie mają czasu patrzeć na to, ile jem. Nikt mnie nie kontroluje i naprawdę nikt nie wpycha we mnie jedzenia. Nigdy nie miałam w domu tego problemu.

Na świętach też nie muszę się przejadać. Wpadnie do nas tylko brat taty z rodziną. My mamy małą rodzinę: moja mama ma jedną siostrę, a mój tato jednego brata. U siostry mojej mamy moja rodzina jest parę razy na tydzień, to mój drugi dom, więc nie spotykamy się specjalnie na święta. Nie mam więc tego problemu, że ktoś będzie wmuszał we mnie jedzenie. Obie moje babcie niestety już nie żyją, zresztą żadna z nich nigdy mnie nie przekarmiała.

W sobotę miałam takie wyrzuty sumienia, że nie mogłam zasnąć. O 3 w nocy wstałam, poszłam do toalety i spuściłam tabletki środka przeczyszczającego, jakie jeszcze miałam. Dzisiaj stwierdziłam, że jednak powinnam je mieć i poszłam do apteki. Kupiłam 2 opakowania mojego niezawodnego środka. Myślałam, że on jest tylko w Niemczech, ale okazało się, że jest też w Polsce. Ma podobną nazwę i identyczne opakowanie. Poza tym jest tańszy niż w Niemczech, więc chyba kupię sobie tutaj zapas. Kupiłam też senes. Naprawdę staram się funkcjonować bez takich wspomagaczy, ale czasami ich potrzebuję. Niestety.

W kolejnych dniach chyba napiszę kilka rzeczy, na które zwykle nie mam czasu. Jest kilka tematów, o których chciałabym tutaj napisać.


Na koniec pozostaje mi Wam złożyć życzenia świąteczne i noworoczne. Końca świata jednak nie było. No cóż, gdyby ludzie chociaż poczytali trochę o kalendarzu Majów, to wiedzieliby, że oni wcale nie wyznaczyli daty końca świata. Ale ludzie to jednak debile i dają się zwieść mediom. Kiedy patrzyłam na zdjęcia ludzi kupujących zapasy jedzenia czy przygotowujących schrony, to się za głowę łapałam. Gdyby koniec świata miał jednak nadejść, to nic by to nie pomogło. Ludzie to jednak debile. Nie mówię, że wszyscy, ale dużo.

Tak więc moje życzenia:

życzę Wam wszystkim tylko jednego: siły. W każdym aspekcie życia. Tak naprawdę to jej potrzebujemy najbardziej.