Wygląd: co w sobie lubię, a czego nie

Dziś nic specjalnego nie robiłam. Uczyłam się, wieczorem posprzątałam kuchnię. Muszę powiedzieć, że uwielbiam zmywać naczynia. Kiedy jestem w domu i rodzice mają gości, to nie mogę się doczekać, kiedy uzbiera się mnóstwo naczyń i będę mogła je zmywać. Piszę to na serio. Zmywanie to jedyne zajęcie, przy którym mam czas na myślenie o różnych rzeczach. Ja zawsze robię 2 rzeczy naraz, a przy zmywaniu jest to niemożliwe. Nie mogę przecież zmywać i równocześnie czytać książkę. Dlatego wiem, że nigdy nie będę miała zmywarki, jeśli będę mieć kiedyś własny dom. Zmywanie jest ok, bardzo się przy nim relaksuję.

Dzisiaj był ostatni dzień, kiedy zjadłam za dużo. Jutro planuję 2 posiłki: jogurt i surówka. Wystarczy.

Dzisiaj chciałabym napisać o tym, co lubię w swoim wyglądzie, a czego nie.

To lubię:

- dłonie - bardzo, bardzo często ludzie mi mówią: "jak można mieć takie chude i małe dłonie?"

- łydki - są szczupłe. Bez obaw mogę nosić spódnice, nie muszę się wstydzić masywnych łydek

- twarz - nie jestem ładna, ale brzydka też nie. Akceptuję to. Lubię swoje oczy i usta, reszta twarzy też jest ok. Jeśli chodzi o twarz, to na nic nie narzekam

- cera - kiedyś miałam problemy z wypryskami na twarzy, różne przebarwienia, trądzik itp. Teraz często ludzie mi mówią, że mam ładną i gładką cerę. Teraz już nawet nie muszę nakładać podkładu, żeby ukryć niedoskonałości. Wystarczy, że posmaruję twarz kremem i mogę wyjść do ludzi. Z biegiem lat moja cera wygląda coraz lepiej. Bardzo, bardzo często moje koleżanki czy znajome chwalą moją cerę i pytają, co robię, że jest taka gładka. Nikt mi nie wierzy, kiedy mówię, że nic nie robię. Rano i wieczorem smaruję twarz kremem Nivea - to wszystko (zarówno w lecie, jak i w zimie). Dzisiaj do mojej mamy przyszła sąsiadka i kiedy weszłam do kuchni, to też zwróciła na to uwagę i powiedziała: "ale ty masz piękną cerę!"

- włosy - kiedyś końcówki strasznie mi się rozdwajały, musiałam często podcinać włosy, były bardzo słabe. Teraz końcówki się w ogóle nie rozdwajają, podcinam włosy raz na rok. Kiedyś musiałam myć włosy codziennie, teraz robię to co 2 dni, bo już nie przetłuszczają się tak jak kiedyś. Poza tym bardzo lubię kolor moich włosów: nigdy w życiu nie miałam nawet pasemek, nigdy nie pofarbowałam włosów i nie mam zamiaru tego robić

- młody wygląd - bardzo często ludzie mi mówią, że nie wyglądam na swoje lata i że wyglądam jak nastolatka. Nieraz mi się zdarzyło, że jak kupowałam piwo na imprezę dla brata albo papierosy dla rodziców, to prosili mnie w sklepie o dowód osobisty, więc przyzwyczaiłam się i zawsze go noszę przy sobie. Ludzie mówią do mnie zawsze na "ty" i nikt nawet nie pomyśli, że jestem już "pani". Kilka tygodni temu ktoś zapytał mnie, do której klasy chodzę :) A ja przecież już dawno skończyłam studia! To jest bardzo fajne, bo nawet jak skończę 30 lat, to będą mnie brać za nastolatkę :))) Moja siostra jest ode mnie młodsza, a każdy, kto nas poznaje, od razu zakłada, że to ja jestem młodsza. Często ludzie mi mówią, że wyglądam jak dziecko. Dają mi 15-16 lat, podczas gdy mam już przecież prawie 27 lat :) Fajnie jest wyglądać młodo. Cieszę się, że mam ten przywilej :)))


Tego nie lubię:

- uda - są strasznie masywne. Dobrze, że można je ukryć pod spódnicami. Czasami ktoś mi mówi, że mam szczupłe uda, ale to chyba jakiś joke

- brzuch - masakra. Mam gorszy brzuch niż moja 43-letnia ciocia, która urodziła troje dzieci.

- plecy - na nich też niestety strasznie gromadzi mi się tłuszcz

- ramiona - nienawidzę ich, mogłyby być szczuplejsze. Nie pokazuję się publicznie w podkoszulku. Kiedy w lecie wychodzę z domu, to wybieram takie bluzki, które mają rękaw mniej więcej do łokcia.