Who cares?

Wczoraj i dzisiaj było ok pod tym względem, że nie myślałam o jedzeniu. Wczoraj ze słodyczy zjadłam jakieś 10 cukierków, a to bardzo, bardzo mało jak na moje możliwości. Dzisiaj jadłam normalnie, ale zdrowe rzeczy. Już się wydawało, że będzie ok, ale wieczorem oczywiście zjadłam czekoladę. W domu mi odbija, naprawdę. Powinnam się zabić, to zrobiłabym sobie przysługę. Cud, że ubrania dalej ze mnie spadają i że brzuch jest taki sam jak zwykle. Naprawdę aż się dziwię. Jutro jednak głodówka, nie zjem nic więcej niż ewentualnie zupę. Prawdopodobnie jednak obejdę się nawet bez tego, bo siostra i mama akurat idą do pracy. Będę tylko ja, brat i tato. No i moja chrześnica, która jest u nas na kilka dni.

Dzisiaj rano byłam z siostrą u spowiedzi. Była spowiedź generalna przed świętami. Zawsze dziwię się, dlaczego ludzie stoją w ogromnych kolejkach z tyłu kościoła, podczas gdy z przodu jest zawsze mało osób i szybko idzie. Jak zwykle wyspowiadałam się z mojego trybu życia, bo niczego tu nie ukrywam. Ksiądz mi powiedział mądre słowa: "do Niemiec nie zabierasz rodziców, więc to Bóg powinien być twoim ojcem". Święta prawda. Po raz pierwszy od dawna też ktoś zwrócił mi uwagę na to, że jestem dorosła i powinnam brać odpowiedzialność za swoje czyny. Staram się brać, ale co poradzę, że nie czuję się na lata, które mam? Czuję, jakbym miała dalej 20 lat. Dobrze, że przynajmniej w innych aspektach życia jestem chyba ok. Wiadomo, nigdy nie jest idealnie, ale staram się. Poza dietą jestem w miarę w porządku. Nie robię krzywdy nikomu oprócz sobie samej.

W domu każdy mi mówi, że jestem szczupła. Mama mówi, że musi mnie utuczyć (dobrze, że nie ma na to czasu). Wczoraj wpadła na chwilę kuzynka i powiedziała mi, że jestem chuda. No cóż, ja w to nie wierzę, bo w końcu jedno z przykazań brzmi: "nie wierz w to, co mówią inni". Ja staję przed lustrem i mówię sobie, że jestem gruba.

Dni w domu są bardzo intensywne. Na dobrą sprawę nie powinnam mieć czasu na jedzenie. Dzisiaj byłam na tej spowiedzi, potem bawiłam się z moją chrześnicą. Robiłyśmy ozdoby na choinkę, potem robiłyśmy kartki świąteczne i urodzinowe z różnych koralików, naklejek, malowałyśmy obrazki, naklejałyśmy literki itp. Malutka ma talent plastyczny, to naprawdę widać. Maluje i rysuje 1000 razy lepiej ode mnie. Ja nawet kury nie umiem narysować. Potem bawiła się z córką naszej sąsiadki, która jest w tym samym wieku. Bardzo się lubią i grzecznie się razem bawią.

Popołudniu sprzątałam i uczyłam się francuskiego. Wkurzyłam się tylko, bo poszłam na kompa mojego brata, żeby wydrukować sobie odmiany czasowników i po prostu się nie dało. Zainstalował taki dziwny system, że nawet nie wiem, jak otworzyć dokument, zamknąć go, ani wejść w Firefoxa. Nie wiem nawet, jak w tym systemie wyłączyć komputer. Moja siostra też nie ma pojęcia, a ani jej laptop, ani mój nie jest podłączony do drukarki i nie mogłam tego wydrukować. Pierwszy raz w życiu widziałam taki system i strasznie się wkurzyłam, a mojego brata oczywiście nie ma w domu, żeby mi pomóc. Eh, z moim bratem nigdy się nie rozumiałam, zawsze strasznie się kłóciliśmy. Teraz jest już lepiej, ale i tak często się kłócimy, jak jestem w Polsce. W czwartek przyszli do niego znajomi, a jego pokój jest obok mojego i było strasznie głośno. Chciałam pójść spać, bo byłam zmęczona po podróży do Polski, ale się nie dało. No to wzięłam koc, kołdrę i poduszkę i poszłam spać do spiżarni. Wkurwiona byłam strasznie, ale wiedziałam, że on i tak by mnie nie posłuchał, bo zawsze myśli tylko o sobie. W spiżarni było zimno jak cholera, ale byłam taka zmęczona, że od razu usnęłam, chociaż spałam na twardej podłodze. Dobrze, że znajomi nie przychodzą do niego tak często. Częściej on wychodzi.

Mam nadzieję, że jutro będę miała lepszy dzień. Po powrocie do Niemiec w każdym razie wrócę do mojego ekstremalnego trybu życia, bo on najbardziej mi odpowiada.